Saint Seiya - Rycerze Zodiaku - INFORMACJE - Lost Canvas - Charakterystyki Postaci

Okoliczności jego przybycia do Sanktuarium i zdobycia Zbroi Panny nie są bliżej znane. Dwa lata przed rozpoczęciem się Świętej Wojny jako strażnik Wielkiego Mistrza wziął udział w starciu z Defterosem i Asprosem. Uwolnił młodszego z bliźniaków z klątwy Pięści Imperatora i wyjawił mu powód zdrady Rycerza Bliźniąt.

W przeciwieństwie do innych Złotych Rycerzy, trzyma się z dala od spraw Sanktuarium. Całe dnie spędza, medytując w swoim Domu i przebywając duchowo w Hadesie. Powodem są jego ideologiczne rozterki, poszukiwanie Ósmego Zmysłu oraz nieufność wobec misji Ateny. Przy drzewie Mokurenji spotyka Tenmę. Postanawia poddać go próbie Prawdy, zmuszając go do rozpaczliwej walki. Rycerz Pegaza przechodzi ją w zadowalający dla Asmity sposób. W nagrodę za jego postawę, Rycerz Panny staje do walki w Świętej Wojnie. Przeprasza Atenę za swoje wątpliwości a następnie wyrusza do Jamiru. Tam wyjawia młodym Rycerzom tajniki Siódmego i Ósmego Zmysłu, a także z pomocą Hakurei ożywia Zbroję Pegaza. Później, osiągając Ósmy Zmysł, przebudza owoce Mokurenji, tworząc pułapkę na dusze Widm. Robi to jednak kosztem własnego życia. Na krótko przed śmiercią odzyskuje wzrok – od urodzenia był niewidomy – i widząc majaczące w oddali światła wioski, w pełni przyznaje Tenmie rację jego Prawdy.

Pośmiertnie zjawia się jako duch na Wyspie Kanon, gdzie prosi Defterosa o wkroczenie na front. Później, podobnie jak i inni Złoci Rycerze, wyrzuca duszę Hadesa z ciała Alone'a.

Szczegóły dotyczącego jego dzieciństwa, przybycia do Sanktuarium i zdobycia Zbroi nie są bliżej znane. Wiadomo, że jeszcze jako młody chłopak trenował w Chinach jako członek zakonu Taonia; później szkolił się pod okiem 1000-letniego Smoczego Mistrza.

Zostaje wysłany przez Sanktuarium na zwiad. Poszukując siedziby Hadesa, zauważa ratującego rodzinną wioskę Tenmę. Zachwycony niezwykłym cosmo chłopca, zabiera go do Sanktuarium, gdzie czyni go swoim uczniem i doprowadza go do zdobycia Zbroi Pegaza. Towarzyszy też Tenmie w trakcie jego pierwszej misji, której celem jest zbadanie sytuacji w jego rodzinnej wiosce. Gdy okazuje się, że to Alone stał się Hadesem, Dohko wpada w szał i chce go zabić, ale na drodze staje mu Kagaho. Ich pojedynek jest krótki – Alone hamuje Widmo, a Rycerz Wagi musi się wycofać razem z resztą wojsk Ateny. Z bólem serca melduje Sashy o śmierci Tenmy. Podczas ataków na Sanktuarium strzeże Domów Zodiaku. Wieść o rychłym przywróceniu do życia Tenmy napawa go niemałą radością, ale nie zapomina o wypełnieniu swoich obowiązków. Towarzyszy Aldebaranowi podczas jego pojedynku z Kagaho, potem usiłuje ratować Atenę przed Hadesem i pomaga w odbudowie Sanktuarium. Gdy Tenma ucieka, poruszony śmiercią Rycerza Byka, razem z Shionem szukają go, by uratować dezertera przed śmiercią.

Do czasu walk pod Zamkiem Hadesa jego rola jest w zasadzie marginalna. Podobnie jak Kardia nie może doczekać się bitwy i namawia Sisyphosa na wcześniejszy szturm. Słowa o barierze nie uspokajają go. Wymyka się spod kontroli Rycerza Strzelca i – podobnie jak Shion oraz Tenma z Yato i Yuzurihą – na własną rękę usiłuje dostać się do Zamku. Ratuje przyjaciół przed Hadesem. Aby umożliwić im ucieczkę, staje do walki z Alone'em i zajmuje go na moment, by Shion zdążył się z resztą teleportować. Płaci za to niemałą cenę – zostaje ugodzony mieczem Hadesa.

Jest w stanie śpiączki po walce z Hadesem. Uratowany przez Kagaho, kuruje się na Wyspie Kanon, gdzie Defteros leczy ranę po mieczu Hadesa krwią Ateny. Zostaje przez niego wysłany do Sanktuarium z misją odnalezienia Zbroi Ateny. Walczy tam kolejno z: Minotaurem Gordonem, Alrauną Queen i Bazyliszkiem Sylphidem. W pojedynkach odnosi ciężkie rany, ale udaje mu się przeżyć. Nawet pojawienie się Kagaho, który wykorzystuje krew Dohko do obudzenia Zbroi Ateny, nie wyrządza mu krzywdy. Zostaje uratowany przez Defterosa, który usuwa mu wspomnienie o miejscu ukrycia Zbroi i porzuca go na Zaginionym Płótnie. Tam, w Pałacu Ziemi, ponownie spotyka się z Kagaho. Tym razem obaj mężczyźni idą na całość i nikt nie przerywa im pojedynku. Przerażony furiacką nienawiścią i siłą Bennu, Dohko odkrywa jego prawdziwe pobudki i, podobnie jak wcześniej Aldebaran, postanawia mu pomóc. Wykorzystuje zakazaną technikę mistrza i razem z Kagaho wystrzela się na orbitę. Umierające Widmo w końcu daje się przekonać jego słowom i resztką sił ratuje mu życie. Ciężko rannego Dohko odnajduje Aspros i przekazuje go Rycerzowi Pegaza. Rycerz Wagi odzyskuje przytomność dopiero podczas walki Tenmy i Alone'a, którą biernie obserwuje. Wraca do akcji, gdy nad sytuacją przejmuje kontrolę Hades. Razem z Shionem próbują go powstrzymać i wyrzucić jego duszę z Alone'a, co udaje im się dopiero, gdy dusze Złotych Rycerzy, pod wodzą Sisyphosa, przychodzą im z pomocą. Dzięki łasce Ateny przeżywa Świętą Wojnę.Pod wpływem jej techniki – Misophetamenos – serce Dohko znacznie zwalnia obroty, tym samym go osłabiając. W Sanktuarium żegna się z Shionem i wyrusza do Pięciu Świętych Wzgórz, gdzie przez następne 200 lat ma strzec uśpionych dusz Widm i przygotowywać świat do nowej Świętej Wojny.

12 lat po Świętej Wojnie zostaje odwiedzony przez przyjaciela, Hao, i jego córkę, Yi-Lin. Napadają ich wojownicy z Senkyou, Taonia, do których Dohko niegdyś należał. Rycerz Wagi pokonuje ich i bierze w niewolę włącznie z ich przywódcą, Liu-Xingiem, który wygląda identycznie jak Tenma. Liu-Xing daje nogę, Dohko za nim goni. Dowiaduje się od niego, że władca Senkyou, Hakuryuu, zachorował, a władzę przejął człowiek zwany Bai-Ze. W tym momencie Święte Wzgórza zostają napadnięte przez Hui, niegdysiejszego druha Dohko. Po policzeniu się z nim wyrusza z Liu-Xingiem do Senkyou, żeby wyjaśnić całe zamieszanie. Tam mierzą się z Muudan, która łapie w iluzyjną pułapkę. Dohko udaje się ją pokonać, mimo że nie chce walczyć z kimś, kogo znał od dziecka. Muudan wzywa Bai-Ze, w którym Dohko poznaje jej brata, Fei-Yana. Okazuje się, że Fei-Yan chce zniszczyć świat, wykorzystując do tego moc Hakuryuu. Dohko w walce wybija mu z głowy jego chore pomysły. Po wszystkim okazuje się, że wszystko było tak naprawdę projekcą umysłu Dohko, wywołaną z woli Hakuryuu celem uzdrowienia zgorzkniałej po Świętej Wojnie duszy Rycerza Wagi.

Urodził się z ciężką wadą serca. Od najmłodszych lat przebywał w przytułku, gdzie usiłowano znaleźć lekarstwo na jego przypadłość. Nigdy nie był cierpliwym pacjentem, a gdy okazało się, że jego choroba jest nieuleczalna, uciekł, pragnąc spędzić ostatnie chwile życia tak, jak chce. Został odnaleziony przez Kresta. Stary Rycerz Wodnika ofiarował mu nieco krwi Ateny. W efekcie serce Kardii zostało uzdrowione, ale zaczęło produkować potężną energię, która w każdej chwili mogła doprowadzić do przegrzania jego organizmu.

Bierze udział w szturmie na Zamek Hadesa. Z niecierpliwością oczekuje bitwy, ma też ochotę wymknąć się spod komendy Sisyphosa i samemu siać ferment. Powstrzymuje go Degel, któremu z niechęcią się podporządkowuje.

Znajduje w Sanktuarium Zelosa i torturuje go, chcąc wyciągnąć z niego wskazówki dotyczące drogi na Zakazane Płótno. Znudzony tym bezsensownym przesłuchaniem, chętnie przyłącza się do misji Degela, licząc na walkę z Posejdonem. W Bluegradzie wplątuje się w bójkę z Błękitnymi Wojownikami i spotyka kniaziewicza Unity'ego. Razem z nim i Degelem przechodzi do Atlantydy, gdzie wpadają na Pandorę i jej strażnika, Radamantysa. Kardia decyduje się na walkę z Widmem, przekonując Degela do porzucenia zemsty i powstrzymania Pandory. Pojedynek jest bardzo wyrównany. Skrajnie rozsierdony pyskówkami Kardii Radamantys atakuje coraz silniej, jednak Rycerz Skorpiona odpiera cios za ciosem. Podniecony walką Rycerz stawia wszystko na jedną kartę. Rozpala cosmo do maximum i atakuje Widmo swoją płonącą trucizną. Udaje mu się pokonać Radamantysa, ale umiera od przegrzania organizmu – jego chore serce wyprodukowało zbyt wysoką temperaturę. Pośmiertnie pojawia się raz jeszcze, w 25 tomie. Razem z innymi Złotymi Rycerzami walczy z Hadesem i wyrzuca jego duszę z ciała Alone'a.

Wymyka się z Sanktuarium, zabierając ze sobą zabłąkaną Sashę. Razem trafiają aż do Meksyku. Szukając schronienia i czegoś na ząb, zachodzą do karczmy młodej Indianki imieniem Calvera. Kardia wtrąca się w barową awanturę, ratując gospodynię przed porwaniem. Znudzony poszukuje sprawców. Natrafia na azteckiego kapłana, Huesdę, który wszczepia mu w krwioobieg obsydianowy kolec. Tym samym Kardia zostaje naznaczony na ofiarę, która ma zostać złożona Słońcu. Dowiaduje się od Calvery, że całe zamieszanie jest efektem starej rodowej waśni. Huesda i jego poplecznicy służą złemu bogu Tezcatlipoce, a rodzina Calvery - dobremu Quetzalcoatlowi. W czasie ataku jednego z podwładnych Huesdy - Nahualpiliego - Rycerz Skorpiona chwilowo traci przytomność w wyniku czego Sasha zostaje porwana. Gdy dochodzi do siebie, orientuje się, że Calvera również zniknęła, próbując załatwić wszystko na własną rękę. Chcąc nie chcąc, stawia się w świątyni Tezcatlipoci, gdzie stacza ciężki pojedynek z Huesdą. Godzi w niego swoim najpotężniejszym atakiem, przez co umiera, ale zostaje przywrócony do życia dzięki mocy Quetzalcoatla. Odprowadza Sashę do Sanktuarium, gdzie - ku swojemu olbrzymiemu zdziwieniu - dowiaduje się, że jest ona wcieleniem Ateny.

Przeżywa wyjątkowo ciężki napad gorączki. Leży praktycznie umierający z czuwającymi przy jego boku Sashą i Wielkim Mistrzem. Oczekuje na przybycie Degela, który w tym czasie jest na misji we Francji.

Należał do grona pierwszych Złotych Rycerzy zgromadzonych w Sanktuarium. Był młodszym bratem Rycerza Lwa Iliasa i to po nim odziedziczył opiekę nad Regulusem, którego był mistrzem. Przydzielono mu misję odnalezienia i sprowadzenia do Sanktuarium Ateny. Po wieloletnich poszukiwaniach natrafił na Sashę. Zmuszony był rozdzielić ją z rodziną, przez co cierpiał na straszliwe wyrzuty sumienia – obwiniał się o wywołanie Świętej Wojny przez ingerencję w boskie relacje.

Wraz z innymi Rycerzami broni Sanktuarium przed inwazją Widm. Razem z Hasgardem usiłują powstrzymać Hadesa. Udaje mu się przełamać narzuconą przez niego barierę, ale zostaje ugodzony własnym odbitym atakiem. Cios jest tak potężny, że rana sięga samej duszy Sisyphosa i w efekcie Rycerz zapada w śpiączkę.

Ranna dusza Sisyphosa zostaje porwana przez synów Hypnosa i zamknięta w odmętach Morfii. Rycerz Strzelca zostaje uwięziony we własnych wspomnieniach i poczuciu winy – uważa się za odpowiedzialnego za Świętą Wojnę. Dopiero osobista interwencja Ateny przywraca go do zmysłów. Po powrocie do świata żywych pomaga El Cidowi zgładzić bogów snu, wysyłając mu swoją Strzałę, nasączoną energią bogini. W zastępstwie Hakurei dowodzi szturmem na zamek Hadesa, który kończy się klęską.

Po śmierci Hakurei nieoficjalnie przejmuje stanowisko Wielkiego Mistrza. Przez większą część czasu towarzyszy Atenie, dopiero niepokojąca sytuacja w Jamirze zmusza go do wkroczenia do akcji. Zastępuje Regulusa w walce z Ajakosem w obronie Arki Nadziei. Ponosi poważne rany, zasłaniając własnym ciałem słabszych towarzyszy. Udaje mu się jednak rozbić okręt wroga i zmusić go do bezpośredniej walki. Początkowo jest wyraźnie przytłoczony potęgą Garudy, jednak jak się później okazuje, celowo pozwala się osłabić. Dodatkowo odbiera sobie wzrok i w ten sposób budzi w sobie absolutne Cosmo – Ósmy Zmysł. Całkowicie miażdży Ajakosa, jednak poniesione w walce rany są bardzo poważne. Mimo to rusza na czele armii Ateny na Pałace Ciemności. Walczy ze Sfinksem Faraonem – wyrywa sobie serce, by udowodnić fałszywość jego sądu, a następnie powala jednym ciosem. Resztką sił udaje mu się wspomóc Shiona i Regulusa w wykonaniu Okrzyku Ateny. Jest jednak zbyt słaby, by wytrzymać siłę ataku – jego ciało zostaje rozerwane przez wyzwoloną energię. Pojawia się jeszcze dwukrotnie. Pomaga Regulusowi osiągnąć Ósmy Zmysł, a później wspiera innych Złotych Rycerzy w walce z Hadesem.

Jest jednym z opiekunów Sashy. Gdy młoda bogini ucieka razem z Kardią, czuje się odpowiedzialny za zaistniałą sytuacje i wręcz umiera ze strachu o bezpieczeństwo dziewczynki. Choć nie przepada za Rycerzem Skorpiona i prawdopodobnie ma ochotę go zabić za zabranie bogini, zmuszony jest mu podziękować za obudzenie w niej ducha Ateny.

Debiut: Odcinek 19 – Samotne ostrze, Rozdział 72 – Ród Władców Snów

Jako bliski przyjaciel Sisyphosa bierze na siebie obowiązek wyrwania jego duszy z łap bogów snów. Na terenie dawnego Lasu Śmierci natyka się na grupkę Widm. Pokonując je, sprowadza na siebie synów Hypnosa. Staje z nimi do walki, ale tylko traci rękę i zostaje spacyfikowany. Mimo to nie poddaje się i znajduje inny sposób pojedynkowania się. Wykorzystując to, że Fantasos zabiera ze sobą kawałek jego Zbroi, dostaje się do Krainy Snów, gdzie dopada kolejno wzmiankowanego już Fantasosa oraz Ikelosa, który to wcześniej go okaleczył. Zwabiony gwałtownym skokiem cosmo Tenmy, wkracza do Morfii, gdzie wreszcie odnajduje upragnioną duszę Sisyphosa. Nie jest w stanie jej wyciągnąć, w dodatku sprawę komplikuje pojawienie się Oneirosa. El Cid z pomocą Tenmy wyciąga go z Krainy Snów, by oczyścić drogę dla walczącej o Sisyphosa Ateny. Na ziemi sytuacja staje się dramatyczna. Połączony z braćmi jeszcze w Krainie Snów Oneiros jest zbyt potężny dla dwóch rannych Rycerzy. Śmierć uczniów, którzy przybyli im z pomocą, rozsierdza El Cida i prowokuje go do zużycia niemal całej siły w jednym, potężnym ataku, który jednak okazuje się bezskuteczny. Rycerz Koziorożca na moment traci zmysły. Odzyskuje je, gdy kontaktuje się z nim uzdrowiony Sisyphos. El Cid stawia wszystko na jedną kartę i postanawia pomóc przyjacielowi w jego planie. Osiągając wreszcie święte ostrze Excalibura, rozcina na cztery części złotą strzałę tak, że dosięga ona jednocześnie wszystkich czterech bogów. Gdy Oneiros ostatkiem sił próbuje zabrać ze sobą Tenmę, El Cid rzuca się na niego i poświęca swoje życie.

Pośmiertnie pojawia się wraz z innymi Złotymi Rycerzami w 25 tomie. Wspólnie atakują Hadesa i wyrzucają go z ciała Alone'a.

GAIDEN

El Cid

Zostaje wysłany z Sanktuarium do miasta zwanego Katalanią celem wzięcia udziału w tamtejszym turnieju szermierzy. Spotyka tam Lacaille, syna miejscowego miecznika, który oprowadza go po turnieju. Po przejściu przez eliminacje okazuje się, że organizatorką walk jest Mine, przyjaciółka El Cida, która... zmarła kilka lat wcześniej. El Cid nic z tego nie rozumie, ale stawia się w finałach, w których pojawia się kolejny przyjaciel z dzieciństwa, Ferser. Zanim panowie stają do walki, Rycerz Koziorożca pokonuje szalonego uczonego, który kontrolował kukiełki za pomocą elektroniki. W czasie starcia między Ferserem a El Cidem okazuje się, że Ferser czerpie swoją siłę z entuzjazmu zebranego tłumu. El Cid zaczyna podejrzewać, że za całym turniejem stoją bogowie snu. I rzeczywiście tak jest. Okazuje się, że Ferser - zraniony i zazdrony o sukcesy El Cida i Mine oraz ich więź - odnalazł i odpieczętował boga Fobetora, któremu zgodził się służyć jako naczynie. W czasie walki El Cidowi udaje się nawrócić dawnego przyjaciela i - dzięki pomocy duszy Mine - pokonać go. Ferser odchodzi, wyszydzany, a zwycięski El Cid wraca do Sanktuarium, zabierając ze sobą Lacaille.

Imię: Degel

Ranga: Złoty Rycerz

Konstelacja: Wodnik

Narodowość: nieznana (prawdopodobnie francuska)

Wiek: 22 lata

Seiyuu: Daisuke Hirakawa

Debiut: Odcinek 25 – Wiele, wiele lat, Rozdział 90 – Punkt zwrotny

HISTORIA

Dzieciństwo spędził w księstwie Bluegradu we wschodniej Syberii. Przyjaźnił się z kniaziewiczem Unitym i jego starszą siostrą, Serafiną, co do której prawdopodobnie żywił głębsze uczucia. Przysiągł, że zdobędzie Zbroję i jako Rycerz będzie bronił Bluegradu i jego mieszkańców. Za mistrza miał wielowiekowego Rycerza Wodnika, Kresta, który dostąpił błogosławieństwa Misophetamenos.

W ANIME

Drugi sezon

Uczestniczy w szturmie na Zamek Hadesa. Uspokaja najpierw narwanego Dohko, a potem równie zniecierpliwionego do bitki Kardię. Jest świadom wielkiego niebezpieczeństwa, jakim jest bariera. Przez pewien czas podejrzewa o zdradę Sisyphosa, który zataił przed Sanktuarium śmierć Sage'a i pozwolił Hakurei samotnie udać się na Zamek, ale finalnie przyznaje mu rację w planie.

W MANDZE

Doradza Tenmie udanie się na Wyspę Kanon w poszukiwaniu siły. Z rozkazu Ateny udaje się do Bluegradu, aby zdobyć ukryte tam Orichalcum z mocą Posejdona. Zabiera ze sobą niebezpiecznego i szukającego zaczepki Kardię. Razem natykają się na Błękitnych Wojowników i dowodzącego nimi Unity'ego. Kniaziewicz deklaruje swoją pomoc – nie tylko otwiera drogę do królestwa Posejdona, ale nawet prowadzi ich do jego świątyni, by mogli wziąć Orichalcum. Gdy atakuje ich Radamantys i zabija Unity'ego, Degel wpada w szał i usiłuje pomścić przyjaciela. Powstrzymany przez Kardię, który przejmuje przeciwnika, goni Pandorę. Znajduje w świątyni bezwładne ciało Serafiny. Gdy próbuje ją uwolnić, drogę zastępuje mu Morski Generał, którym okazuje się być Unity. Rycerz Wodnika z przerażeniem odkrywa, co wydarzyło się w Bluegradzie pod jego nieobecność. Po ciężkiej walce udaje mu się nawrócić przyjaciela, który usiłował przejąć moc Posejdona do władania nad światem. Niestety, Pandora kradnie im Orichalcum i niszczy je, uwalniając tym samym boga mórz, który przejmuje ciało Serafiny. Degel staje jej na drodze. Aby uratować Unity'ego przed śmiercią, a świat przed zalaniem, tworzy Lodową Trumnę i zamyka w niej całą Atlantydę, razem z sobą i ciałem Serafiny.

GAIDEN

Kardia

Ochrzania Kardię za jego lekkomyślność i nielegane opuszczanie Sanktuarium. Towarzyszy mu w czasie audiencji u Ateny.

Degel

Zostaje wysłany na dwór Madame Grenat, aby uratować swojego mistrza, Kresta, który listownie prosił Sanktuarium o pomoc. We wślizgnięciu się na arystokratyczne przyjęcie pomaga mu Serafina. Na tańcach zwraca na siebie uwagę Madame oraz jej pokojówki, Fluorine. To od służącej dowiaduje się o złej sławie, jaką roztacza Madame. Fluorine pomaga mu zakraść się do wnętrza posiadłości, gdzie walczy z żołnierzami Madame, Klejnotami. Razem dostają się do podziemi Posiadłości, gdzie uwięzieni są ludzie służący Madame i jej Klejnotom za ofiary, z których pozyskuje energię. Degel odnajduje też swojego mistrza, który okazuje się stać po stronie Madame. Krest, dzięki wchłanianej energii, stał się na powrót młodym czlowiekiem. Degel staje do walki z nim i z Madame, by przerwać proceder, którego się dopuszczają. Dzięki sile wiary w swoje idały, udaje mu się przewyższyć mistrza i pokonać go. Okazuje się, że Madame i Krest, znużeni wielowiekowym życiem, chcieli tylko przetestować Rycerza Wodnika i zmotywować się do odejścia z tego świata. Po pożegnaniu z Serafiną Degel wraca do Sanktuarium, gdzie leczy chorującego Kardię.

Imię: Albafica

Ranga: Złoty Rycerz

Konstelacja: Ryby

Narodowość: prawdopodobnie grecka

Wiek: 20 lat

Seiyuu: Hiroshi Kamiya

Debiut: Odcinek 5 – Trująca Róża, Rozdział 17 – Władca marionetek

HISTORIA

Krótko po urodzeniu został porzucony w ogrodzie Demonicznych Róż, należącym podówczas do Rycerza Ryb Lugonisa. Albafica dorastał jako jego przybrany syn i uczeń. Ponieważ wykazywał niezwykłą odporność na truciznę róż, jego mistrz zadecydował, że przystąpi do Rytuału Rycerzy Ryb, w którym przekazywał mu stopniowo krew do momentu, w którym Albafica stał się od niego silniejszy. Trucizna przyszłego Rycerza Ryb zabiła Lugonisa. Albafica, czując się zdradzonym przez przybranego ojca, rozpoczął samotne, przesiąknięte lękiem przed trującą krwią życie.

W ANIME

Pierwszy sezon

Choć jest strażnikiem Dwunastego Domu, jako pierwszy staje na drodze oddziałowi Minosa. Chce za wszelką cenę chronić cywilów z Rodorio, którzy ucierpieliby w ataku na Sanktuarium. Jego ogród trujących róż początkowo dość skutecznie zatrzymuje Widma. Dopiero Deep Niobe rozgryza jego sekret i udaje mu się go nawet jako-tako przycisnąć do muru. Albafica pokonuje go, ale mimowolnie odsłania się przed Minosem. Widmo wykorzystuje ten błąd – przytrzymuje Rycerza Ryb i zmienia kierunek ataku z Sanktuarium bezpośrednio na Rodorio. Albafica co prawda likwiduje wysłane Widma za pomocą pułapki, ale w walce z Sędzią niemalże ginie. Będąc na skraju życia i śmierci, raz jeszcze staje do pojedynku, tym razem już w wiosce, gdzie udał się Minos. Nie ma już sił, by atakować frontalnie i dlatego ucieka się do podstępu – prowokuje Widmo do odsłonięcia się i pod przykrywką innej techniki godzi go różą zatrutą własną krwią. Niedługo potem umiera, z uśmiechem zauważając, że jego przeklęte kwiaty są tak naprawdę piękne.

W MANDZE

Pojawia się pośmiertnie raz jeszcze, w 25 tomie. Obok innych Złotych Rycerzy atakuje Hadesa i wypycha jego duszę z ciała Alone'a.

GAIDEN

Albafica

Udaje się na Wyspę Uzdrowicieli razem z chłopcem imieniem Pefko, którego wcześniej uratował przed Widmami. Pefko upiera się, że z jego mistrzem - Luco - dzieje się coś dziwnego i chce, żeby Albafica to sprawdził. Na miejscu okazuje się, że Luco - genialny uzdrowiciel - jest bratem Lugonisa. Chcąc uwolnić krewnego od klątwy trującej krwi, Luco pracował nad specyfikiem mającym ją oczyścić i proponuje ją Albafice. Dzięki Pefko Rycerz Ryb dowiaduje się, że pacjencji Luco zostają zamienieni w Widma. Okazuje się, że sam Luco również jest Widmem i podstępem chciał przeciągnąć Albaficę na stronę Hadesa. Po ciężkiej walce Albafice udaje się go pokonać. Okazuje się, że wszystko to Luco zrobił z rozpaczy po utracie brata i umiłowanego ucznia, Pefko, który umarł na nieznaną mu chorobę. W zamian za wskrzeszenie Pefka, Luco przywdział Pancerz i zaczął werbować ludzi do armii Hadesa. Po śmierci Luco gospodarzem Wyspy zostaje Pefko. Albafica żegna się z nim, obiecując mu ponowne spotkanie.

Manigoldo

Towarzyszy Rycerzowi Raka w misji przeciwko Nero i w zasadzie bardziej pilnuje go, żeby nie narozrabiał. To on decyduje się przyjąć pomoc Gioci. Walczy z Rycerzem Kruka, a potem wybija pozostałych sługasów Avido, wydostając się z zastawionej pułapki.

29.07.2015
Tekst: Verien
Grafika: Verien