Imię: Masami Kurumada (車田 正美)

Data i miejsce urodzenia: 6.12.1953 w Tokio w Japonii

Znak zodiaku: Strzelec

Grupa krwi: A

Obecne wydawnictwo: Shueisha

Dominujący typ twórczości: shounen

Debiut: rok 1974 (Sukeban Arashi)

Znany jako mangaka rysujący bishounenów oraz „magical boys” (mahou shounen). Jeden z czołowych mangaków Weekly Shounen Jump (do tej pory współpracujący z tym magazynem). Jeden z najbardziej rozpoznawalnych autorów. Jako jeden z nielicznych nie używa pseudonimu, choć mając 18 lat, rozważał użycie dwóch: Gou Saotome albo Jouji Samidare.

Od dziecka lubił mangę, był fanem kultowej już mangi Osamu Tezuki Astro Boy. Jego kariera zaczęła się, gdy będąc jeszcze w szkole średniej, wziął udział w konkursie organizowanym przez Weekly Shounen Jump. Praca, która zdobyła nagrodę w tym konkursie, nosiła tytuł Otoko Raku i dzięki temu umożliwiła karierę jako asystent profesjonalnych mangaków. Kilka lat później, w roku 1974, zadebiutował mangą Sukeban Arashi. Dopiero jednak trzy lata później osiągnął sukces, wydając Ring ni Kakero, dzięki czemu stał się popularny w Japonii. To właśnie ta manga pozostaje jego ulubioną, także z racji tego, że w młodości trenował sztuki walki.

W latach 70. XX wieku wśród mangaków popularny był tzw. Stylu Osamu Tezuki, który polegał na tym, że mangaka do swoich kolejnych dzieł wykorzystywał tych samych bohaterów, mających podobny wygląd i cechy charakteru. Nie inaczej było z Kurumadą, dlatego też Seiya jest podobny do innych bohaterów jego mang: do Takane Ryuujiego z Ring ni Kakero czy do Kojirou z Fuuma no Kojirou. Podobny styl wykorzystywały m.in. artystki z grupy Clamp, która to mocno inspirowała się dziełami Kurumady (właściwie można rzec, że kariera Clampu zaczęła się dzięki doujinom do Saint Seiyi).

Styl Kurumady jest mocno naznaczony stylem mang rysowanych w latach 60. i 70. XX wieku. Niestety, odznacza się również ciągłym kalkowaniem, widoczne są także problemy z proporcjami postaci. Kurumada często rysuje postaci z dolnej perspektywy. Jego kreska jest dość ostra, jednak widać znaczną poprawę, zwłaszcza porównując starsze dzieła z nowszymi. Inną cechą jego stylu jest realistyczne kolorowanie. Nie używa on nienaturalnych kolorów włosów czy oczu dla swoich postaci, w przeciwieństwie do innych mangaków, jednakże Next Dimension wychodzi całkowicie w kolorze, dlatego też tam częściej uświadczymy nienaturalnych kolorów włosów. Kurumada w swoich dziełach używa powtarzających się sekwencji, zwłaszcza w scenach walki. Fanowskie określenia tych scen to „Kurumada-ochi”, czyli „Upadek Kurumady” (scena, w której bohater spada głową w dół) oraz „Kurumada-futtobi”, czyli „Wyrzutnia Kurumady” (scena, w której bohaterowie są wyrzucani w powietrze przez innego bohatera, jak np. słynna scena z Shionem walczącym z Brązowymi Rycerzami).

Powtarzającymi się motywami w jego mangach są przyjaźń, odwaga i poświęcenie, a także takie wartości jako uczciwość czy honor. W mangach Kurumady nie uświadczymy wielu postaci kobiecych, lecz jeśli już się one pojawiają, to są to postacie kluczowe. Kurumada przyznaje, że inspirował się pracami mangaków, takich jak Hiroshi Motomiya, Sanpei Shirato, czy Mitsuteru Yokoyama. Oprócz tego jego inspiracjami są mitologie: grecka, japońska, chińska, filozofie buddyjskie i hinduistyczne, a także klasyczne dzieła literatury, takie jak Boska Komedia Dantego, czy chińskie Opowieści znad brzegów rzek. Oprócz tego Kurumada interesuje się sportami walki, zwłaszcza boksem, co widoczne jest w jego dziełach.

Niestety, na przełomie lat 80. i 90. XX wieku popularność mangaki zaczynała spadać (mimo wielkiego sukcesu Saint Seiyi na Zachodzie, zwłaszcza we Francji i w krajach hiszpańskojęzycznych – anime Saint Seiya zostało pokazane we francuskiej telewizji już w roku 1988, czyli raptem 2 lata po premierze w Japonii). W ten sposób wiele jego mang zostało zakończonych lub zawieszonych, jak np. Silent Knight Shou (manga ta nie zyskała na popularności). Przez to ucierpiały także inne mangi, jak właśnie Saint Seiya. Shuiesha przymusiła Kurumadę do zakończenia Saint Seiyi w roku 1991, po napisaniu Hades Chapter. Kurumada zawiesił pisanie tej mangi i dokończył ją w 2006 roku, zaczynając jednocześnie Next Dimension.

Początkowe plany dotyczące Saint Seiyi były jednak nieco inne. W 2004 roku Kurumada obchodził 30-lecie swojej kariery. W tym roku adaptacji anime doczekał się Ring ni Kakero, premierę miała piąta kinówka z serii Saint Seiya (Niebiański rozdział) a także w realizacji był już Hades Chapter.. W tym czasie Kurumada planował rozpoczęcie napisania Zeus Chapter, jednakże nastąpiły pewne rozbieżności i konflikty między nim a Toei Animation – Kurumada nie zgadzał się z wizją zawartą w filmie, który miał być zakończeniem Hades Chapter. W ten sposób Kurumada przełożył pisanie Zeus Chapter (choć wciąż ma go w planach) i obecnie pisze Next Dimension.

Prace Kurumady inspirowały i inspirują wielu mangaków, jak wspomnianą wcześniej grupę Clamp, Chicę Umino (autorkę Honey & Clover) czy Tite Kubo (autora Bleacha), a także Yoshihiro Togashi (YuYu Hakusho). Warto nadmienić, iż francuski reżyser Louis Leterrier również wspominał Saint Seiyę jako jedną z inspirancji dla swojej twórczości. Kiedy realizował film Starcie Tytanów, udało mu się zaprosić samego Kurumadę do współpracy nad filmem.  

Najważniejszy dorobek artystyczny:

 Ciekawostki:

- Kurumada użyczył głosu jednej z postaci Ring ni Kakero, która również ma na imię Masami i jest inspirowana nim samym.

- Jest również autorem tekstów piosenek, m.in. openingu do Hades Chapter: Inferno czy do endingu do Lost Canvas.

- Jego syn ma na imię Seiya.

- Jako dziecko nie lubił swojego imienia, ponieważ Masami jest popularnym imieniem dziewczęcym w Japonii.  

31.03.15
Tekst: MissCath
Grafika: Verien