SYLFY
Sylfy pojawiają się w średniowiecznych podaniach i wierzeniach. Według klasyfikacji szwajcarskiego lekarza i przyrodnika Paracelsusa (żył na przełomie XV/XVI wieku) były to zwiewne istoty - duchy powietrzne, demony, które potrafiły kontrolować chmury i sprowadzać burze. Sylfami mogły stawać się młode dziewice, które zmarły nie znając miłości ziemskiej. Demony te były z reguły przyjazne ludziom, często przyjaźniły się ze śmiertelnikami, którzy zachowali czystość ciała i duszy. Za niewielkie podarki (głównie jedzenie – szczególnie mąkę) ochraniały ludzi przed chorobami czyhającymi w powietrzu. W mitologii słowiańskiej odpowiednikiem sylfa, mógł być płanetnik, chmurnik, obłocznik. Płanetnikiem zostawała dusza zmarłego śmiercią tragiczną (głównie przez utonięcie lub powieszenie). Demony te mogły być zarówno przychylne, jak i wrogie ludziom. Rozwścieczone mogły gnębić śmiertelnika i jego bliskich nawet przez całe życie sprowadzając na niego burze, susze, czy różne choroby. Zaprzyjaźnione z człowiekiem przepędzały choroby, przepowiadały pogodę i odganiały niebezpieczne chmury.
Sprawdź Źródla
Tekst: Lady_Hekate | Oprawa graficzna: Jamnik_sst |