WILKOŁAKI

Imię: Wilkołaki

Status: potwory, demony, stwory mitologiczne

Charakterystyka:

Wilkołaki były postaciami demonicznymi obecnymi w wielu mitologiach, m.in. w skandynawskiej, słowiańskiej czy celtyckiej. Znane były już od czasów starożytnych – pierwsze wzmianki o wilkołakach pojawiają się już u greckiego historyka Herodota.

W wielu podaniach i legendach odwiecznym wrogiem wilkołaka był wampir. Czasem był przedstawiany jako sługa wampira.

Wilkołakiem był człowiek, który na skutek rzuconej klątwy lub czaru zamieniał się w czasie pełni księżyca w bestię. Potworem tym mogła również zostać osoba ugryziona przez wściekłego lub przeklętego wilka. Człowiek mógł również z własnej woli stać się wilkołakiem - najczęściej zostawał nim czarnoksiężnik (mag, druid, itd.). Czasem klątwa rzucona na człowieka była formą kary za występki. Stworzeń tych nie sposób było odróżnić od zwykłych ludzi. Swoją prawdziwą demoniczną formę ukazywały w trakcie przemiany, która dokonywała się zawsze w czasie pełni księżyca. W połowie wilczej postaci, w połowie ludzkiej wilkołak błąkał się po bezdrożach, atakował ludzi i zwierzęta, porywał i pożerał dzieci, rozkopywał groby, żywił się zwłokami.

Posiadał nadludzką siłę, bardzo ciężko było go zranić. – najlepszą formą obrony było srebro,  np. srebrne włócznie, w późniejszych czasach kule.

W mitologii skandynawskiej wilkołaki występują m.in. w Sadze o Wolsungach. Postać wilkołaka bardzo często łączono z opowieściami o berserkach – ludziach, sługach boga Odyna, „w wilczej koszuli”, którzy w czasie walki wpadali w rodzaj bitewnego szału, w czasie którego jedni przejawiali zachowanie i cechy charakterystyczne dla niedźwiedzi, a inni - dla wilków.

Sprawdź Źródla

Tekst: Lady_Hekate      |     Oprawa graficzna: Jamnik_sst     |           Korekta: verien