Mit o Erosie i Psyche

Bogowie: Afrodyta – bogini miłości, namiętności i piękna, Eros – syn Afrodyty, bóg i uosobienie miłości, namiętności, Zefir – łagodny bóg zachodniego wiatru, Zeus – najwyższy z bogów

Bohaterowie: Eros, Psyche – księżniczka nieznanej greckiej (?) krainy

Miejsce akcji: Grecja (?)

Psyche była dobrze urodzoną dziewczyną, najmłodszą córką królewskiej pary panującej prawdopodobnie gdzieś w Grecji. Jej uroda była tak wielka, że onieśmielała ludzi, którzy porównywali ją z bóstwami i uznali za nową Afrodytę. Rozpowszechniający się kult księżniczki był nie tylko dokuczliwy i bolesny dla niej samej, ale i uraził boginię miłości. Mściwa Afrodyta nakazała swojemu synowi rozkochanie Psyche w jakimś odrażającym potworze. Eros jednak, gdy tylko ujrzał prześliczną księżniczkę, z miejsca zakochał się i niewiele myśląc, porwał ją z pomocą Zefira z rodzinnego domu do swego pałacu.

Dni upływały Psyche na rozkosznym leniuchowaniu i oczekiwaniu na Erosa, który nawiedzał jej każdej nocy. Mimo spędzanych razem upojnych chwil, dziewczyna nie miała pojęcia kto jest jej porywaczem. Bóg nie zdradził jej nawet swojego imienia. Nic dziwnego, że ciekawość, nuda, a także tęsknota za rodziną nieustannie męczyły dziewczynę. Eros dał się ubłagać ukochanej i jeszcze raz poprosił o przysługę Zefira, tym razem o przyprowadzenie sióstr Psyche. Księżniczki spędziły z krewną cały dzień, ale zamiast radości z niespodziewanego spotkania, w ich sercach zrodziła się zazdrość. Zasiały w Psyche niepewność co do osoby tajemniczego kochanka.

Księżniczka postanowiła posłuchać rady nienawistnych sióstr – nie sądziła, że miały złe zamiary – i pewnej nocy, gdy Eros zasnął zmęczony miłosnymi igraszkami, wymknęła się z sypialni i wróciła z małą oliwną lampką, by móc chociaż obejrzeć twarz kochanka. Zaskoczona jego niezwykłą młodzieńczą urodą, pochyliła się, by go pocałować, ale gorąca kropla oliwy spadła na ramię boga i obudziła go. Rozgniewany zdemaskowaniem Eros wygnał Psyche z pałacu.

Zrozpaczona dziewczyna błąkała się po świecie, szukając śmierci, jednak Eros – któremu przeszła już furia, chociaż wciąż był obrażony – skutecznie udaremniał jej samobójstwo za każdym razem, gdy próbowała je popełnić. Nie przewidział reakcji swojej matki, która natychmiast wykorzystała okazję i rozkazała sprowadzić księżniczkę do siebie. Widząc jej niezwykłą urodę oraz stan w jakim się znajdowała – a była brzemienna – wpadła w nieopisany gniew i straszliwie pobiła dziewczynę. Postanowiła jednakże dać jej szansę na ocalenie życia i przedstawiła jej cztery zadania, które musiała wykonać: rozdzielenie od siebie ziaren pszenicy, jęczmienia, prosa, maku, grochu i soczewicy, zdobycie złotego runa dzikich owiec, które pasły się na drugim brzegu najdzikszej z rzek, przyniesienie wody ze źródła, którego strzegły niezasypiające smoki oraz pożyczenie od Persefony puzdereczka z jej zaczarowanymi kosmetykami.

Dzięki dyskretnej pomocy Erosa, Psyche wykonywała bez trudu kolejne zadania, jednak przy ostatnim po raz kolejny wygrała ciekawość i dziewczyna – wbrew udzielonym jej radom – zajrzała do pudełeczka. W środku zaś znajdował się Wieczny Sen, który natychmiast zawładnął dziewczyną. Szczęściem Eros nadal czuwał, na widok straszliwego losu ukochanej przeszły mu wszystkie fochy i zdecydowanie zainterweniował. Starł z powiek Psyche sen, zamknął go z powrotem w puzderku, a następnie zabrał dziewczynę przed oblicze Zeusa.

            W obliczu króla bogów Eros poprzysiągł, że pojmie Psyche za prawowitą żonę, a także uprosił go o jej deifikację. Zeus, mając w pamięci jej straszliwie cierpienia, wspaniałomyślnie się zgodził. Od tamtej pory Psyche pozostaje na Olimpie u boku Erosa i pogodziła się nawet z Afrodytą, która pokochała ich dziecko jak własne – Hedone, czyli Rozkosz, stała się ulubioną jej towarzyszką.

Sprawdź Źródla

Tekst: verien     |     Oprawa graficzna: Jamnik_sst     |