Afrodyta i śmiertelnicy

Afrodyta i Adonis:

Adonis był dzieckiem zrodzonym z kazirodczego związku Tenejasa i jego córki Mirry (według innych wersji mitu był synem Fojniksa i Alfesibei). Wychowywało go dwie boginie – Afrodyta i Persefona. Chłopiec wyrósł na przystojnego młodzieńca i został myśliwym. Obie boginie zaczęły rywalizować między sobą o jego względy. O sporze pomiędzy boginiami dowiedział się Ares. Zazdrosny o Afrodytę  nasłał na nieszczęsnego myśliwego wielkiego odyńca. Adonis zginął w czasie polowania, rozszarpany przez zwierzę. Z krwi młodzieńca, która spadła na ziemię wyrósł kwiat anemony, a z łez Afrodyty, która znalazła ciało ukochanego, białe róże. Bogini miłości błagała Zeusa, aby wskrzesił Adonisa, jednak przeciwstawiła się temu Persefona, która pragnęła zabrać Adonisa do Królestwa Umarłych. Zeus pozwolił Adonisowi spędzać wiosnę i lato z Afrodytą, natomiast jesień i zimę młodzieniec powracał do Królestwa Hadasa.

Afrodyta i Anchizes:

Anchizes był królem Dardanos, mężem księżniczki Kreuzy.  Swoją urodą i męstwem zwrócił na siebie uwagę samej Afrodyty, zstąpiła na ziemię pod postacią kobiety i uwiodła Anchizesa. Owocem ich krótkiego, aczkolwiek płomiennego romansu był syn Eneasz.  Anchizes pomimo swej odwagi, waleczności i urody miał jednak jedną poważną wadę – uwielbiał się chwalić i przechwalać. Nie usłuchał surowego zakazu bogów i przechwalał się na prawo i lewo, faktem iż sama bogini zapała do niego namiętną miłością. Swoim postępowaniem rozwścieczył Aresa, który zwrócił się do swego ojca Zeusa, z prośbą o ukaranie zuchwalca. Król Dardanos został rażony przez władcę bogów piorunem i stracił wzrok, według innej wersji mitu – okulał. Eneasz miał syna – ASKANIOSA, którego Rzymianie nazywali JULUSEM – został on protoplastą sławnego i potężnego roku JULIUSZY.

Afrodyta i Pigmalion

Pigmalion był królem Cypru i bardzo zdolnym rzeźbiarzem. Pewnego dnia wyrzeźbił pomnik pięknej kobiety, którą nazwał Galateą. Król Cypru zakochał się w posągu, nie jadł, nie pił, całymi dniami wpatrywał się w swoje dzieło. Wzdychał i płakał. W końcu w czasie jednego ze świąt ku czci Afrodyty, wzniósł błagalne prośby do bogini, aby uwolniła go od tej nieszczęśliwej miłości. Afrodyta wzruszona losem Pigmaliona zstąpiła na ziemię i tchnęła życie w posąg – czyniąc go tym samym żywą kobietą, która następnie została żoną władcy Cypru.  Pigmalion i Galatea mieli syna – PAFOSA, który założył miasto, nazwał je swym imieniem i z wdzięczności wybudował Afrodycie przepiękna świątynię.

Afrodyta i inni śmiertelnicy:

Bogini miłości miała jednak swoje „ciemne oblicze”, gdy ktoś szydził z niej, potrafiła być wobec niego okrutna i bezlitosna. Tak jak potrafiła kochać, tak potrafiła nienawidzić. Dowodzi tego chociażby przypadek Hippolitosa, którego za obrazę jej czci doprowadziła do śmierci. Kobiety, które dopuściły się zbrodni przeciwko niej lub przeciwko miłości musiały liczyć się z jej gniewem, i tak:

• Arsinoe została zamieniona w kamień
• Myrra zaklęta w krzak mitru
• Polifonte przemieniona w sowę

Sprawdź Źródla

Tekst: Lady_Hekate      |     Oprawa graficzna: Jamnik_sst     |           Korekta: verien