LIKAON
Mit o Likaonie może być echem dawnego arkadyjskiego obyczaju składania ofiar z ludzi wilczemu bóstwu o imieniu Lykajos. Jego kult był szczególnie rozpowszechniony w Arkadii, a główne sanktuarium znajdowało się na Wilczym Wzgórzu – Lykajonie.
Lykaonem, czyli Wilkołakiem w mitologii słowiańskiej i germańskiej był człowiek, który w czasie pełni księżyca przekształcał się w wilka. Żądny krwi i mięsa był niebezpieczny zarówno dla ludzi jak i dla zwierząt. Wilkołakiem stawał się człowiek, którego ugryzł wilk lub inny wilkołak albo na którego rzucono klątwę.
W mitologii greckiej Likaon był królem Arkadii znanym wraz ze swymi 50 synami z wyjątkowego okrucieństwa. Pewnego dnia Zeus, przybrawszy postać żebraka, zszedł na ziemię, aby przekonać się, ile warci są ludzie. Przybył na ucztę do władcy tej pięknej krainy. Likaon, rozpoznawszy boga, chciał poznać jego wszechwiedzę, przygotował więc pieczeń z zabitego chłopca. Rozwścieczony Zeus zabił piorunem króla i wszystkich jego synów. Według innej wersji mitu Likaon i synowie zostali zamienieni w wilki i do końca życia mieli błąkać się po arkadyjskich lasach, a na całą ludzkość władca bogów zesłał potop.
Sprawdź Źródla
Tekst: Lady_Hekate | prawa graficzna: Jamnik_sst | Korekta: verien |