Many i Lemury

MANY:

Zgodnie z rzymskimi wierzeniami dusze przodków po śmierci stawały się MANAMI – czyli dobrymi duchami zamieszkującymi rzymskie KRÓLESTWO CIENI – ORKUS. Były to duchy sprzyjające ludziom, jednak za zło i niesprawiedliwość wyrządzoną im jeszcze w trakcie ziemskiego życia potrafiły bardzo surowo karać swoich oprawców. Many stawały się groźne, gdy potomkowie zapominali o swych przodkach i nie dopełniali należycie obowiązków wobec zmarłych.

KULT:

 Kult zmarłych przodków był jednym z najważniejszych kultów na terenie całego starożytnego Imperium Rzymskiego.  Dusze zmarłych otaczano wyjątkowym szacunkiem i czcią, dlatego na ich cześć organizowano święta i składano im ofiary. W czasie święta zwanego Rosaliami lub Violariami groby zmarłych przystrajano różami i fiołkami. Natomiast w lutym obchodzono PARENTALIA, inaczej zwane FERALIAMI, w trakcie których odsuwano olbrzymi kamień zasłaniający wejście do podziemi i zostawiano u wrót świata podziemnego miseczki z jadłem i napojem, aby dusze zmarłych przodków mogły się posilić.

LEMURY (LARWY)

Lemury były złowrogimi duszami zmarłych przodków, przestępców, samobójców, bluźnierców, które po śmierci stawały się przerażającymi upiorami. Błąkały się po ziemi, straszyły i nękały ludzi, sprowadzając na nich nieszczęścia, szaleństwa i choroby na żywych.

KULT:

Aby przebłagać złowrogie i niebezpieczne dla człowieka dusze zmarłych w maju urządzano specjalne święta zwane LEMURIAMI. Ojciec rodziny „wykupywał” swoich bliskich spod uroku i zemsty złych duchów, rzucając lemurom czarną fasolę lub groch.

Sprawdź Źródla

Tekst: Lady_Hekate      |     prawa graficzna: Jamnik_sst     |           Korekta: verien