Mit o Orfeuszu i Eurydyce:

Bogowie: Hades, Persefona, Hermes

Bohaterowie: Orfeusz – król Tracji, muzyk i jego żona Eurydyka – hamariada, nimfa drzewna, Aristajos – syn Apolla i Kyreny

Miejsce akcji: Tracja, Hades

Orfeusz był uwielbianym przez swych poddanych królem Tracji, młodym i pięknym młodzieńcem, obdarzonym ogromnym talentem - cudownie śpiewał i grał na lirze. Jego muzyka gromadziła wokół niego ludzi bez względu na wiek i pochodzenie, zasłuchiwały się nawet zwierzęta.

 Żoną Orfeusza była piękna Eurydyka, nimfa drzewna, hamadriada. Małżonkowie żyli zgodnie, byli razem tak bardzo szczęśliwi, że nie wyobrażali sobie życia bez siebie. Eurydyka była tak piękna, że każdy mężczyzna, który na nią spojrzał, musiał się w niej zakochać. I tak właśnie stało się z Aristajosem - synem Apollina i nimfy Kyreny. Spotkał on Eurydykę w dolinie Tempe i nie wiedząc, że jest żoną Orfeusza, pragnął ją posiąść. Uciekająca w popłochu nimfa nastąpiła na żmiję, która ją ukąsiła. Dziewczyna zmarła.

Po śmierci swojej ukochanej żony Orfeusz przestał grać i śpiewać. Czuł, że jego życie straciło sens. Chodził po całej Tracji i wołał imię Eurydyki, mając za słuchacza jedynie echo. Pewnego dnia wziął lirę i poszedł do królestwa zmarłych rządzonego przez mrocznego i potężnego Hadesa. Zasłuchany w jego muzykę Charon przewiózł go za darmo na drugi brzeg Styksu. Dźwięki tego niezwykłego instrumentu spowodowały także skupienie Cerbera, który przestał szczekać i posłusznie przepuścił Orfeusza dalej.

Po długiej drodze przez całą Podziemie Orfeusz dotarł wreszcie do Hadesa, boga umarłych. Stanął przed tronem jego i jego żony – Persefony. Błagał ich aby pozwoli Eurydyce wrócić do świata żywych. Zaczął śpiewać jedną ze swych pieśni, przygrywając przy tym na swej lirze. Hades i Persefona, urzeczeni jego lirycznymi błaganiami, zgodzili się oddać mu ukochaną. Król świata zmarłych postawił jednak jeden warunek - Orfeusz przez całą drogę z Hadesu ma iść przodem, za nim podążać będzie Eurydyka, a orszak zamknie Hermes – posłaniec bogów. Przykazał także, żeby aż do wyjścia śpiewak nie mógł pod żadnym pozorem obejrzeć się za siebie, dopóki oboje nie zobaczą światła promieni słonecznych. Orfeusz ruszył więc naprzód, podskakując ze szczęścia. Eurydyka szła za nim, lecz Orfeusz bał się, że Hades go oszukał i zapomniawszy o warunku, obejrzał się za siebie i na zawsze stracił Eurydykę, ponieważ zamieniła się w kamień.

Śmierć Orfeusza:

 Starożytne teksty wymieniają różne przyczyny śmierci Orfeusza . Oto dwie najbardziej znane:

• pierwsza wersja mówi o zemście Dionizosa (Orfeusz nie uznawał misteriów dionizyjskich, natomiast wielką czcią otaczał Apollina i to głównie jemu oddawał należny szacunek).

• inne za przyczynę podają brak chęci Orfeusza do zbliżenia się do żadnej innej kobiety -  od śmierci Eurydyki uprawiał miłość wyłącznie z chłopcami. Rozzłościł tym samym Zeusa i innych bogów. Za karę Orfeusz został rozszarpany na strzępy przez Menady. Jego szczątki zostały wrzucone do rzeki, a lira i głowa, której usta nawet po tragicznej śmierci wciąż jeszcze śpiewały, popłynęły z nurtem aż na wyspę Lesbos. Muzy zaniosły lirę Orfeusza do nieba i umieściły pośród gwiazd.

Bibliografia

1. Graves R., Mity greckie , Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1982
2. Hammond N.G.L., Dzieje Grecji, Warszawa 1973
3. Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 199
4. Ludwiczak B., Mitologia Greków i Rzymian, Kraków 2010
5. Parandowski J., Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian, Warszawa 1997
6. Pietrzykowski M., Mitologia starożytnej Grecji, Warszawa 1979
7. Winniczuk L., Ludzie, zwyczaje i obyczaje starożytnej Grecji i Rzymu, Warszawa 2006

* Pierre G., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008

Tekst: Lady_Hekate      Oprawa graficzna: Jamnik_sst       Korekta: verien