Czym były misteria w starożytności ?

Misteria były specjalnymi obrzędami (m.in. ku czci Hadesa i Persefony lub Demeter), odprawianymi nocą w sekretnym, dostępnym tylko dla wtajemniczonych miejscach. Istniały w całym świecie starożytnym – w Mezopotamii, Egipcie, w Grecji, a później na terenie całego imperium Rzymskiego. Dla kultów misteryjnych charakterystyczne były dwa elementy:

•  odprawianie specjalnych rytuałów inicjacyjnych,

•  zachowanie tajemnicy.

Tylko nieliczni mogli brać udział w tych świętych, a zarazem enigmatycznych obrzędach. Każdy z kandydatów musiał przejść specjalną inicjację pod okiem człowieka – zazwyczaj kapłana – nazywanego mystagogos. Był to pierwszy i najważniejszy warunek dopuszczenia do misteriów.  Drugim było zachowanie bezwzględnej tajemnicy – nikt z wtajemniczonych nie miał prawa zdradzić sekretów kultu.

 Osobę, która chciała przejść wtajemniczenie nazywano mystes. Na inicjację zawsze składały się trzy elementy:

1.)  Katharsis – czyli oczyszczenie,

2.)  Systasis – czyli obrzęd ofiary, rytualny śpiew lub taniec (ew. jedno i drugie),

3.)  Eptoteia – widowisko.

Ostatnią częścią misterium było tzw. przedstawienie - związane z bóstwem, którego dane misterium dotyczyło – stanowiące punkt kulminacyjny i najważniejszy element całego rytuału.

 Bibliografia

1.  
   1.  
      1.  
         1.  
            1. Grecja. Wielkie Tajemnice Cywilizacji, T.19, Warszawa 2009
            2. Kerenyi K., Eleusis. Archetypowy obraz matki i córki, Kraków 2004

Tekst: Lady_Hekate      Oprawa graficzna: Jamnik_sst       Korekta: verien