A kuku, Rycerze! Czyli zła strona Bogini Ateny!

Atena była boginią mądrości i sprawiedliwej wojny, jednak nawet ona nie była pozbawiona wad. Jej mściwość i zazdrość były przyczyną tragedii i śmierci greckiej księżniczki (lub według innych przekładów: córki farbiarza Idmona z Kolofony w Lidii) – Arachne.

 Arachne była uczennicą Ateny, z czasem zaczęła się przechwalać, iż tka piękniej niż mistrzyni. Rozgniewana bogini wyzwała ją na pojedynek. Atena utkała piękną ogromną szatę, przedstawiającą potęgę greckich bogów, w rogach ukazała kary jakie spotkają każdego śmiertelnika, który odważy się sprzeciwić boskiemu prawu. Arachne z kolei postawiła na tematykę romansów bogów ze śmiertelnikami. Szata okazała się piękniejsza od tkaniny bogini mądrości. Ta w ataku szału złapała dzieło przeciwniczki i rozerwała je na strzępy, ją samą uderzyła w głowę czółenkiem. Zrozpaczona Arachne pobiegła do lasu, gdzie powiesiła się. Gdy Atena ochłonęła, zaczęła żałować swego czynu. Postanowiła poszukać kobiety – znalazła ją jednak martwą. Chcąc naprawić swoją winę, ożywiła ją, jednak nie pod postacią człowieka a pająka. Od tamtej chwili Arachne niestrudzenie miała tkać swoje sieci...

Innym przykładem gniewu Ateny jest historia Tejrezjasza. Był on wróżbitą, który został ukarany przez bogów za występki przeciwko nim. Według jednej z wersji jako młody chłopak zakochał się w Atenie, postanowił śledzić ją i obserwować. Pewnego razu zobaczył jak bogini kąpie się w jeziorze, na jego nieszczęście został przyłapany. Wściekła Atena oślepiła go. Z czasem jednak zrobiło jej się szkoda chłopca, więc jako zadośćuczynienie dała mu dar przepowiadania przyszłości.

Motyw gniewu Ateny przedstawia także mit o Meduzie – i tutaj również istnieje kilka wersji tego podania.

Według jednej z nich Meduza była kapłanką Ateny, której ślubowała dziewictwo. Bóg Posejdon zakochał się dziewczynie, a ona, nie mogąc oprzeć się władcy mórz, zaczęła potajemnie się z nim spotykać. Atena przyłapała ich na schadzce w jej własnej świątyni. Wpadła w szał, uznała Meduzę za zdrajczynię i zmieniła ją potwora z wężami zamiast włosów, szponami zamiast rąk i wyłupiastymi oczami. Wzrok Meduzy miał zamieniać zamieniać w kamień każdego, kto na nią spojrzał.

Inna wersja mówi, że Meduza była jedną z GORGON, najpiękniejszą z sióstr. Jej uroda zwróciła uwagę Posejdona, który zapragnął posiąść kobietę. Tej jednak adorator nie przypadł do gustu. Chcąc uniknąć zalotów Posejdona, schroniła się w świątyni Ateny, ten jednak dopadł ją tam i zgwałcił. Meduza błagała Atenę o pomoc, ta jednak zniesmaczona kajaniem zmieniła dziewczynę w potwora.

Trzecia wersja mitu podaje, że Meduza była kapłanką Ateny, która miała czelność wywyższać swoją urodę nad urodę patronki. Atena zmieniła swoją poddaną w istotę tak brzydką, że jedno skierowane na nią spojrzenie zmieniało człowieka w kamień.

Meduza została zabita przez Perseusza, który dzięki pomocy Ateny odciął jej głowę, a następnie ofiarował ją swojej bogini – od tamtej pory oblicze Meduzy zdobiło jej tarczę.

Według podań dziećmi Meduzy mieli być: skrzydlaty koń PEGAZ oraz morski potwór CHRYSAOR.  Obaj mieli się narodzić z krwi Meduzy, która trysnęła w chwili odcięcia jej głowy przez Perseusza. Inne mity podają, że byli oni dziećmi narodzonymi ze związku Meduzy z Posejdonem.

Bibliografia

1. Graves R., Mity greckie , Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1982
2. Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 199
3. Ludwiczak B., Mitologia Greków i Rzymian, Kraków 2010
4. Parandowski J., Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian, Warszawa 1997
5. Pietrzykowski M., Mitologia starożytnej Grecji, Warszawa 1979

• Pierre G., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008

Tekst: Lady_Hekate      Oprawa graficzna: Jamnik_sst       Korekta: verien